Վկան դատարանում պատմել է Խանքենդիում 1988 թվականի իրադարձությունների մասին

12 Ապրիլի 2025 - 09:32

Ապրիլի 11-ին Բաքվում շարունակվել է Հայաստանի քաղաքացիներ Արայիկ Հարությունյանի, Արկադի Ղուկասյանի, Բակո Սահակյանի, Դավիթ Բաբայանի, Դավիթ Իշխանյանի, Լևոն Մնացականյանի և այլոց գործով դատավարությունը, որոնք մեղադրվում են խաղաղության և մարդկության դեմ հանցագործությունների, ռազմական հանցագործությունների, ներառյալ ագրեսիվ պատերազմ վարելու, ցեղասպանության, ահաբեկչության, ահաբեկչության ֆինանսավորման, իշխանության ապօրինի զավթման և Ադրբեջանի դեմ ուղղված այլ անօրինական գործողությունների մեջ:

ԱԶԵՐԹԱՋ-ի փոխանցմամբ՝ դատավոր Զեյնալ Աղաևի նախագահությամբ անցկացված դատական նիստում բոլոր ամբաստանյալներն ապահովվել են թարգմանիչով և փաստաբանով:

Դատական նիստին ցուցմունքներ են տվել տուժողները։ Խանքենդիում ապրող տուժող Ահմեդ Ահմեդովն ասում է, որ 1988 թվականի հունվարից ադրբեջանցիների նկատմամբ բացասական վերաբերմունքն ակնհայտ է դարձել. «Օրինակ՝ ադրբեջանցիներին հաց չէին վաճառում, ամեն տեղ ճնշված էին: Այդ տարվա փետրվարին մենք լսեցինք, որ մեծ հանրահավաք է լինելու, ասում էին. «Մենք անջատվում ենք Ադրբեջանից և միանում Հայաստանին»։ Մենք գիտեինք, որ հանրահավաքից հետո կարող ենք սադրանք ակնկալել հայերից: Հայեր էին ժամանում նաև Հայաստանից: Այն ժամանակ նրանց անվանում էին «մորուքավորներ», «զինյալներ»: Խոսակցություններ էինք լսում, որ նրանք պատրաստվում են ավերել մեր տները: Մենք ապրում էինք երկրորդ հարկում: Իսկ առաջին հարկում ապրում էր Կարո անունով մեր հարևանը: Նա աշխատում էր Ասկերանի հրշեջ ծառայությունում։ Կարոն և նրա եղբայրը՝ Արարատը, այս իրադարձությունների ամենաակտիվ մասնակիցներից էին»:

ARMENIA.AZ