Հրամանատար. Ղարաբաղում ադրբեջանցի տանկիստները զոհվել են, բայց չեն հանձնվել հակառակորդին - ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑ

08 Մայիսի 2019 - 17:57

Armenia.Az-ը հղում անելով Armiya.az-ին, ընթերցողների ուշադրությանն է ներայացնում՝ հայրենիքին երեք ազգային հերոսներ տված, հանրահայտ «Սաբաիլի» առաջին տանկային գումարտակի նախկին հրամանատար Հաջի Ազիմովի հետ հարցազրույցը։

—Որտե՞ղ է տեղի ունեցել «Սաբաիլի» տանկային գումարտակի առաջին մարտը։

—Առաջին ճակատամարտը, այսպես ասած՝ ռազմական մկրտությունը մենք անցկացրինք Գեդաբեկի շրջանի Բաշքենդ գյուղում։

—Ինչպի՞սի մարտական ոգի կար Ադրբեջանի բանակի առաջին տանկիստների մոտ։

—Նրանք կամավորներ էին, և հետո մարտական ոգին նրանց մոտ շատ բարձր էր։ Տղաները մարտի էին նետվում, պատրաստ էին ատամներով պատառոտել հակառակորդին։ Նրանք մահանում էին, բայց չէին հանձնվում։ Ուզում եմ պատմել մի դեպք։ 1992 թվականին Նախչըվանիկ գյուղի մոտակայքում մարտի ժամանակ երեք մարդուց բաղկացած մեր մի անձնակազմը հայտնվեց ծուղակում։ Տանկիստները մարտի փոշու մեջ չնկատեցին, թե ինչպես հայտնվեցին առանց հետևակի պաշտպանության։ Մտան հայկական դիրքերի խորքը և հայտնվեցին ծուղակում։ Հայերը կիրառեցին «աֆղանական» ծուղակը. տրիպլեքսի (դիտասարք) վրա ցեխ քսեցին և վերջ, տանկը այնուհետև չի կարող շարժվել, քանի որ մեխանիկը չի տեսնում ճանապարհը։ Հայերը շրջափակեցին տանկը և սկսեցին պահանջել, որպեսզի մեր տանկիստները հանձնվեն։ Փոխարենը նրանք խոստանում էին պահպանել նրանց կյանքը։ Բայց մեր տղաները մահը գերադասեցին գերությունից և տանկը հակառակորդին հանձնելը։ Չցանկանալով հանձնվել, նրանք ինքնասպան եղան։

1992 թ. մայիսին մենք հաջող մարտեր անցկացրինք Ասկերանի ուղղությամբ, ընդամենը մեկ ու կես ժամվա ընթացքում ազատագրեցինք 9 գյուղ։ Ընդ որում ընդամենը 4 տանկի և 15 դեսանտների ուժերով։

Մեր տանկիստները մասնակցել են նաև Խանքենդիի, Դաշալթիի, Ջամիլլի ուղղությամբ մարտական գործողություններին։

Վերջին մարտերը մենք անցկացրինք ճակատի Թերթերի ուղղությամբ, երբ հայկական զորքերը փորձեցին զավթել այդ շրջանը, մոտենալ Բարդային և կտրել Եվլախ տանող ճանապարհը, սակայն ադրբեջանական բանակը հետ մղեց հարձակումները և մեծ վնաս հասցրեց հակառակորդին։

—Պատերազմի ընթացքում գումարտակը ինչպիսի՞ վնասներ կրեց։

—Պատերզմը առանց վնասների չի լինում, ցավոք։ 1991-1994 թվականներին գումարտակը կորցրեց 16 տանկիստ։ Նրանցից երեքին շնորհվել է «Ազգային հերոսի» կոչում (հետմահու)։ Նրանց շարքում է Ալբերտ Ագարունովը։

—Ի դեպ, Ալբերտի մասին։ Այսօր հայերի կողմից Շուշայի օկուպացման 27-րդ տարելիցն է։ 1992 թ. մայիսի 8-ին Շուշայի համար մարտերում զոհվեց նաև Ալբերտը։ Դուք հիշու՞մ էք, թե դա ինչպե՞ս տեղի ունեցավ։

—Տանկիսները Շուշայում մինչև վերջ դիմադրեցին։ Ալբերտ Ագարունովը անձամբ ոչնչացրեց երկու հայկական տանկ։ Մայիսի 8-ի առավոտյան նա սպանվեց դիպուկահարային հրացանից արձակված գնդակից։ Ուզում եմ ասել, որ հայերը վախենում էին Ալբերտ Ագարունովից և ատում էին նրան։ Չէ որ Ալբերտը ուղղակի պաշտում էր «հրեական բուտերբրոդ» սարքել հայկական ռազմական տեխնիկայից, թողնելով իրար ընդառաջ շարժվող ԲՄՊ-ները, կամ ռազմական մեքենաները, նա կրակում էր այն պահին, երբ նրանք հավասարվում էին միմյանց և դրանով հանդերձ, տանկից մեկ կրակոցով ոչնչացնում էր երկու շարժվող օբյեկտ։ Հայերը նույնիսկ մեծ գումար էին նշանակել նրա գլխի համար՝ 5 մլն ռուբլի, քանզի նա շատ մեծ վնաս էր հասցնում հակառակորդի տեխնիկային։

ARMENIA.AZ