Խոջալուի կենդանի մնացած բնակիչ. «Մարդկանց խոշտանգում և սպանում էին իմ աչքի առաջ»

26 Փետրվարի 2020 - 16:48

Խոջալուի ողբերգության օրվանից անցել է 28 տարի, սակայն դրա ցավը մինչև այժմ չի անցել։ Այսօր էլ իմ ականջներում հնչում է երեխաների լացը, կարծես թե այդ ամենը եղել է երեկ։

Այդ մասին Armenia.Az-ին ասել է՝ այդ սարսափելի գիշերը վերապրած Խոջալուի բնակիչ Մուրադ Մահեռամովը։

«Ինձ համար շատ ծանր է հիշել 1992 թվականի փետրվարի 25-ի լույս 26-ի գիշերը։ Մենք այդ ժամանակ չէինք հասկանում, թե ինչ է տեղի ունենում։ Հայերը դրանից առաջ շրջապատել էին քաղաքը, ժամանակ առ ժամանակ գնդակոծում էին։ Ամեն երեկո մենք կանանց, ծերերին ու երեխաներին թաքցնում էինք նկուղներում։ Լուրեր էին տարածվում, որ հայերը պատրաստվում են Խոջալուի վրա հարձակվել փետրվարի 28-ին։ Մենք չէինք սպասում, որ նրանք հարձակման կանցնեն այդ գիշեր։ Նրանք անխտիր կրակում էին բոլորի վրա՝ կանանց, տղամարդկանց, երեխաների։

Մենք առաջին հերթին փորձեցինք հանել նկուղներում գտնվող կանանց ու երեխաներին և նրանց դուրս բերել քաղաքից։ Սակայն, ցավոք, դա մեզ չհաջողվեց, շատերին հայերը սպանեցին»,- հիշում է Մ. Մահեռամովը։

«Մարդկանց խոշտանգում և սպանում էին իմ աչքի առաջ։ Նրանք գոռում էին, փորձում էին փախչել։

Մեզ մինչև հիմա անհայտ է մեր 50 հայրենակիցների ճակատագիրը, ովքեր այդ ժամանակ մնացին նկուղներում։ Շատերը կենդանի վառվեցին իրենց տներում։ Շատ դժվար է պատմել այն մասին, ինչը մենք վերապրեցին այդ ժամանակ»,- ասում է Մ. Մահեռամովը։

Նա պատմեց նաև իր ընտանիքի կորուստների մասին։

«Նախօրեին (հայերի հարձակման) մենք եղբորս՝ Վագիֆի երեխաներին տարանք Աղդամ, մեր ծնողների մոտ։ Նա և նրա կինը այդ գիշերը զոհվեցին կրակակոծության ժամանակ։ Իմ մյուս եղբայրը ութ հրազենային ծանր վնասվածք ստացավ։

Այդ ժամանակ ես ամուրի էի։ Ես իմ եղբորը (Վագիֆին) աղաչում էի, որ նա պահապանի իրեն՝ հանուն երեխաների, բայց նա ինձ չլսեց, մտավ կրակոցների տակ։

Նրա հիգ որբացած երեխաներին մենք դաստիարակեցինք քրոջս հետ միասին, ով փոխարինեց նրանց մորը»,- ասել է Խոջալուի բնակիչը։

«Եղբորս և նրա կնոջ, մեր մյուս ազգականների մահը այնպես ցնցեծ մեր ծնողներին, որ նրանք չկարողացան տանել դա և որոշ ժամանակ հետո վախճանվեցին»,- ասում է Մ. Մահեռամովը։

Նա նշել է, որ այդ ժամանակ իր և եղբոր ստացած ծանր վնասվածքները մինչև այժմ հիշեցնում են այդ գիշերվա սարսափների մասին։

«Ինձ հաջողվեց մեքենայի մեջ բարձել իմ հայրենակիցների 80 դիակները։ Նրանց ձեռքերը, ոտքերը կտրված էին, ամեն ինչ արյան մեջ էր։ Որոշ ընտանիքներ չկարողացան տանել իրենց զոհված ծնողներին»,- իր հիշողություններով կիսվել է Խոջալույի բնակիչը։

«Ես ուզում եմ, որպեսզի մեր հողերը ազատագրվեն և Ադրբեջանն այլևս նման ողբերգություն չապրի»,- ասել է Խոջալուի բնակիչը։

ARMENIA.AZ